Οι πλατείες ήταν το σημείο καμπής του χρόνου που διανύουμε, που άλλαξε την ρότα των γεγονότων. Το παράδειγμα των ειρηνικών συγκεντρώσεων στην Αίγυπτο πέρασε στην Ισπανία και κατόπιν στην Ελλάδα.
Η χρεοκοπία αρχικά της Νέας Δημοκρατίας και στην συνέχεια του ΠΑΣΟΚ απεγκλώβισε από τις γραμμές των κυρίαρχων κομμάτων εξουσίας του τόπου μας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Η έλλειψη όμως ενός ενιαίου κινήματος που θα μπορούσε να απευθυνθεί στην κοινωνία με πλειοψηφική απεύθυνση, δεν έδωσε την δυνατότητα στις δυνάμεις των εργαζομένων και της αντιπολίτευσης να αρθρώσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση στις πολιτικές επιλογές των δύο μεγάλων κομμάτων.
Έτσι οι αποτυχίες τόσο των κομμάτων που κυβέρνησαν όσο και αυτών που αντιπολιτεύονταν είχε σαν αποτέλεσμα ο αριθμός των ανθρώπων ...
που αποστρεφόταν τις εκλογές και τα κόμματα να αυξάνεται συνεχώς.
Ακόμα και το μεγάλο κόμμα της αριστεράς το ΚΚΕ είδε τις δυνάμεις του να συρρικνώνονται πάνω από 10% μέσα από τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών των αρχών του Μαΐου του 2011 παρόλη την δυσαρέσκεια της κοινωνίας.
Εκείνη ήταν η στιγμή που γεννήθηκε το κίνημα της πλατείας, που έδειξε ότι υπάρχει η δυνατότητα κοινής δράσης από τα κάτω, που έδειξε ότι υπάρχει η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.
Οι δημοκρατικές συνελεύσεις και τα αιτήματα τους, μαζί με την ανυποχώρητη στάση «ή αυτοί ή εμείς» άλλαξε το κλίμα. Ανάγκασε τον Παπανδρέου να παραιτηθεί και να ξε-παραιτηθεί και στην συνέχεια να κάνει ανασχηματισμό. Ήταν το κίνημα που ανάγκασε έναν αριθμό βουλευτών του Κυβερνόντος κόμματος να διαχωριστούν από το κόμμα τους και να ενωθούν με τα αιτήματα της Πλατείας.
Το που θα πάει αυτός ο κόσμος που μαζεύτηκε κατά χιλιάδες παρά την καταστολή, ειρηνικός και αποφασισμένος δεν το ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι με την δράση του έφερε στο προσκήνιο τις δυνάμεις που θα μπορέσουν να αλλάξουν τελικά τα πράγματα. Στα σημερινά γκάλοπ αυτό εκφράζεται με συνέχιση των χαμηλών ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων που δεν μπορούν ακόμα να φτάσουν με τίποτα τα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών και με την αύξηση σε ποσοστά του ΚΚΕ που φτάνει πλέον το 13%, του ΣΥΡΙΖΑ 7%, των Οικολόγων Πράσινων με 4% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1% ενώ ακόμα υπάρχουν ΑΡΜΑ πολιτών κλπ.
Ένα χρόνο πριν το Αυτοδιοικητικό κίνημα έκανε τα πρώτα του βήματα σε αυτό το περιβάλλον. Ενεργοί πολίτες που είχαν βρεθεί στις πλατείες των κοινών αγώνων, που διεκδικούσαν καλύτερο περιβάλλον, καλύτερες εργασιακές συνθήκες και μια αξιοβίωτη ζωή, παραμερίζοντας τις κομματικές διαφοροποιήσεις τους, έχοντας την διάθεση να υπάρξει κοινός αγώνας για τα κοινά προβλήματα ξεκίνησαν μια νέα προσπάθεια χωρίς άλλη πανόμοια της σε ολόκληρη της Ελλάδα.
Μέσα από συνελεύσεις και συμμετοχή των τοπικών ομάδων πολιτών δημιουργήθηκε το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Έτσι δίπλα και κόντρα σε όλα το κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου που κατέβασαν δικούς τους εκπροσώπους για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές υπήρξε και το ψηφοδέλτιο του Κινήματός μας.
Ήταν μια εμβρυακή προσπάθεια που είχε ικανοποιητική επιτυχία στις περιοχές που υπήρχαν ομάδες που δραστηριοποιούμασταν με αποτέλεσμα να καταφέρουμε να εκλέξουμε την Δέσποινα Σπανούδη στο περιφερειακό Συμβούλιο.
Από τις μέρες αυτές έχουν περάσει μερικοί μήνες. Η κοινωνία έχει δείξει ότι θέλει και μπορεί πολλά περισσότερα. Εμείς σαν κομμάτι αυτού του κινήματος έχουμε πρώτη προτεραιότητα να μπορέσουμε να δώσουμε την μάχη μαζί με τους εργαζόμενους και την υπόλοιπη κοινωνία που πετιέται στο περιθώριο. Να δώσουμε την μάχη να επιβάλλουμε τις απόψεις της κοινωνίας σε σύγκρουση με τις επιταγές της εφαρμοζόμενης πολίτικης για υποταγή μας στα μεγάλα oικονομικά συμφέροντα.
Για να τα καταφέρουμε όμως καλύτερα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία και η καθαριότητα δεν διδάσκονται αλλά εφαρμόζονται.
Η εφαρμογή της δημοκρατίας μέσω συνελεύσεων με τους υπόλοιπους Πολίτες θα είναι αυτή που θα καθορίσει πόσο μακρύτερα μπορούμε να φτάσουμε. Η οργάνωση των συζητήσεων των πολιτών και η διευκόλυνση της συμμετοχής τους θα είναι από αυτά που θα καθορίσει τις εξελίξεις, σε αντίθετη περίπτωση θα γίνουμε και εμείς ακόμα μια παράταξη, ή ακόμα ένα κόμμα.
Η κοινωνία είναι έτοιμη να διδάξει και να διδαχθεί, οι πλατείες μας έδειξαν ακόμα πιο φανερά επιπλέον δρόμους που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα, στο χέρι μας είναι τα τους αξιοποιήσουμε.
Ξεκινήσαμε πριν τις πλατείες μπορούμε να συνεχίζουμε με ακόμα καλύτερες προϋποθέσεις μετά από αυτές.
Ας μην ορίσει την αντζέντα μας το επόμενο διάστημα μόνο η θλιβερή και στημένη επικαιρότητα του Περιφερειακού συμβουλίου αλλά οι ζωντανές ανάγκες της κοινωνίας.
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΣΙΑΜΗΣ Φωκίδα
Εφημερίδα ΕΝΔΟΧΩΡΑ 01 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011
http://periferiastereas.blogspot.com/2011/08/blog-post_16.html
Η χρεοκοπία αρχικά της Νέας Δημοκρατίας και στην συνέχεια του ΠΑΣΟΚ απεγκλώβισε από τις γραμμές των κυρίαρχων κομμάτων εξουσίας του τόπου μας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Η έλλειψη όμως ενός ενιαίου κινήματος που θα μπορούσε να απευθυνθεί στην κοινωνία με πλειοψηφική απεύθυνση, δεν έδωσε την δυνατότητα στις δυνάμεις των εργαζομένων και της αντιπολίτευσης να αρθρώσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση στις πολιτικές επιλογές των δύο μεγάλων κομμάτων.
Έτσι οι αποτυχίες τόσο των κομμάτων που κυβέρνησαν όσο και αυτών που αντιπολιτεύονταν είχε σαν αποτέλεσμα ο αριθμός των ανθρώπων ...
που αποστρεφόταν τις εκλογές και τα κόμματα να αυξάνεται συνεχώς.
Ακόμα και το μεγάλο κόμμα της αριστεράς το ΚΚΕ είδε τις δυνάμεις του να συρρικνώνονται πάνω από 10% μέσα από τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών των αρχών του Μαΐου του 2011 παρόλη την δυσαρέσκεια της κοινωνίας.
Εκείνη ήταν η στιγμή που γεννήθηκε το κίνημα της πλατείας, που έδειξε ότι υπάρχει η δυνατότητα κοινής δράσης από τα κάτω, που έδειξε ότι υπάρχει η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.
Οι δημοκρατικές συνελεύσεις και τα αιτήματα τους, μαζί με την ανυποχώρητη στάση «ή αυτοί ή εμείς» άλλαξε το κλίμα. Ανάγκασε τον Παπανδρέου να παραιτηθεί και να ξε-παραιτηθεί και στην συνέχεια να κάνει ανασχηματισμό. Ήταν το κίνημα που ανάγκασε έναν αριθμό βουλευτών του Κυβερνόντος κόμματος να διαχωριστούν από το κόμμα τους και να ενωθούν με τα αιτήματα της Πλατείας.
Το που θα πάει αυτός ο κόσμος που μαζεύτηκε κατά χιλιάδες παρά την καταστολή, ειρηνικός και αποφασισμένος δεν το ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι με την δράση του έφερε στο προσκήνιο τις δυνάμεις που θα μπορέσουν να αλλάξουν τελικά τα πράγματα. Στα σημερινά γκάλοπ αυτό εκφράζεται με συνέχιση των χαμηλών ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων που δεν μπορούν ακόμα να φτάσουν με τίποτα τα ποσοστά των προηγούμενων εκλογών και με την αύξηση σε ποσοστά του ΚΚΕ που φτάνει πλέον το 13%, του ΣΥΡΙΖΑ 7%, των Οικολόγων Πράσινων με 4% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1% ενώ ακόμα υπάρχουν ΑΡΜΑ πολιτών κλπ.
Ένα χρόνο πριν το Αυτοδιοικητικό κίνημα έκανε τα πρώτα του βήματα σε αυτό το περιβάλλον. Ενεργοί πολίτες που είχαν βρεθεί στις πλατείες των κοινών αγώνων, που διεκδικούσαν καλύτερο περιβάλλον, καλύτερες εργασιακές συνθήκες και μια αξιοβίωτη ζωή, παραμερίζοντας τις κομματικές διαφοροποιήσεις τους, έχοντας την διάθεση να υπάρξει κοινός αγώνας για τα κοινά προβλήματα ξεκίνησαν μια νέα προσπάθεια χωρίς άλλη πανόμοια της σε ολόκληρη της Ελλάδα.
Μέσα από συνελεύσεις και συμμετοχή των τοπικών ομάδων πολιτών δημιουργήθηκε το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας. Έτσι δίπλα και κόντρα σε όλα το κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου που κατέβασαν δικούς τους εκπροσώπους για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές υπήρξε και το ψηφοδέλτιο του Κινήματός μας.
Ήταν μια εμβρυακή προσπάθεια που είχε ικανοποιητική επιτυχία στις περιοχές που υπήρχαν ομάδες που δραστηριοποιούμασταν με αποτέλεσμα να καταφέρουμε να εκλέξουμε την Δέσποινα Σπανούδη στο περιφερειακό Συμβούλιο.
Από τις μέρες αυτές έχουν περάσει μερικοί μήνες. Η κοινωνία έχει δείξει ότι θέλει και μπορεί πολλά περισσότερα. Εμείς σαν κομμάτι αυτού του κινήματος έχουμε πρώτη προτεραιότητα να μπορέσουμε να δώσουμε την μάχη μαζί με τους εργαζόμενους και την υπόλοιπη κοινωνία που πετιέται στο περιθώριο. Να δώσουμε την μάχη να επιβάλλουμε τις απόψεις της κοινωνίας σε σύγκρουση με τις επιταγές της εφαρμοζόμενης πολίτικης για υποταγή μας στα μεγάλα oικονομικά συμφέροντα.
Για να τα καταφέρουμε όμως καλύτερα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία και η καθαριότητα δεν διδάσκονται αλλά εφαρμόζονται.
Η εφαρμογή της δημοκρατίας μέσω συνελεύσεων με τους υπόλοιπους Πολίτες θα είναι αυτή που θα καθορίσει πόσο μακρύτερα μπορούμε να φτάσουμε. Η οργάνωση των συζητήσεων των πολιτών και η διευκόλυνση της συμμετοχής τους θα είναι από αυτά που θα καθορίσει τις εξελίξεις, σε αντίθετη περίπτωση θα γίνουμε και εμείς ακόμα μια παράταξη, ή ακόμα ένα κόμμα.
Η κοινωνία είναι έτοιμη να διδάξει και να διδαχθεί, οι πλατείες μας έδειξαν ακόμα πιο φανερά επιπλέον δρόμους που δεν γνωρίζαμε μέχρι τώρα, στο χέρι μας είναι τα τους αξιοποιήσουμε.
Ξεκινήσαμε πριν τις πλατείες μπορούμε να συνεχίζουμε με ακόμα καλύτερες προϋποθέσεις μετά από αυτές.
Ας μην ορίσει την αντζέντα μας το επόμενο διάστημα μόνο η θλιβερή και στημένη επικαιρότητα του Περιφερειακού συμβουλίου αλλά οι ζωντανές ανάγκες της κοινωνίας.
ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΣΙΑΜΗΣ Φωκίδα
Εφημερίδα ΕΝΔΟΧΩΡΑ 01 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011
http://periferiastereas.blogspot.com/2011/08/blog-post_16.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου