Εκδήλωση της ΥποκρΙτέας Θεατρικής Συντεχνίας και του Συνδέσμου Φιλολόγων Φωκίδας

Το παρακάτω κείμενο διαβάστηκε στο κλείσιμο της εκδήλωσης για την ποιήτρια Γεωργία Μάνιου , εκ μέρους της Υποκριτέας Θεατρικής συντεχνίας.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε  όλους εσάς που είστε σήμερα εδώ , τόσο αυτούς που συμμετείχαν για να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση, τα μέλη της Υποκριτέας Θεατρικής Συντεχνίας, τον Σύνδεσμο Φιλολόγων, τον Δημήτρη τον Τζουβάλη, τον πρόεδρο Τέντ Γουόρθ τον Δήμο Δελφών αλλά και όλους όσους ήρθαν και τίμησαν με την παρουσία τους την σημερινή εκδήλωση. Ευχαριστούμε επίσης κάποιους φίλους που θα ήθελαν...
να είναι εδω σήμερα μαζί μας αλλά δεν τα κατάφεραν και μας έστειλαν το μήνυμα τους.

Με τον Δημήτρη Τζουβάλη

Η διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης για όσους γνώρισαν την Γεωργία ξεκίνησε στην αρχή σαν μια ανάγκη που πήγαζε από την ανάγκη διατήρησης της μνήμης. Η ξαφνική απώλεια άφησε ένα κενό και η αναφορά στο γεγονός έφερνε τέτοια συναισθηματική φόρτιση που ήταν απαραίτητο να περάσει αρκετό διάστημα ώστε να πραγματοποιηθεί μια τέτοια εκδήλωση αναφοράς.
Η ιδέα ωρίμασε μέσα από την δράση της υποκριτέας Θεατρικής συντεχνίας όταν πριν ένα χρόνο υπήρξε πρόταση και προετοιμασία για  πραγματοποίηση άλλης εκδήλωσης που αφορούσε άλλον ποιητή.  Η προετοιμασία τότε δεν είχε την ωριμότητα να καταλήξει να φτάσει μέχρι το κοινό, έδωσε όμως την δυνατότητα να γίνει σπόρος για την σημερινή μας εκδήλωση. Τα ποιήματα της Γεωργίας βγήκαν από το ράφι της βιβλιοθήκης και σε συνεργασία με τον Ηλία τον Καλπούζο στο πιάνο αρχίσαμε να χτίζουμε την παράσταση.

Χαρακτικά του κ. Γιακουμη και στίχους Γεωργίας Μάνιου

Όσο προχωρούσαμε τόσο ανακαλύπταμε πράγματα που δεν μας  είχαν γίνει συνείδηση στην ολότητα τους. Τα ποιήματα της Γεωργίας ήταν τόσο άμεσα και διαχρονικά που είχαν να προσφέρουν εικόνες συναισθήματα και ιδέες  σε όσους συμμετείχαν. Όσοι τα διάβαζαν και δούλευαν μαζί μας έβλεπαν ότι η εκδήλωση δεν μπορεί να έχει επετειακό χαρακτήρα, αυτά τα ποιήματα έχουν κάτι να πουν, άλλωστε πολλοί δεν την είχαν γνωρίσει.
Έτσι το ποιητικό της έργο αποδεσμεύθηκε από τον άνθρωπο που γνωρίζαμε και ξεκίνησε  την δική του αυτόνομη πορεία. Η συνεργασία με την Πάτυ την Καρλιαύτη την σκηνοθέτη μας άλλαξε ριζικά τον τρόπο που είχαμε σκεφτεί να παρουσιάσουμε τα ποιήματα. Η θεατροποιημένη έκφραση ξεπέρναγε την απαγγελία ποιημάτων και μετατράπηκε σε θεατρική παράσταση. Ένα κουβάρι σκοινί και μια κιμωλία ένωσε τις ανθρώπινες ζωές.

Σύλβια Μισιρλή Καρανάσου Εφη Καλοτίνα Σκότη

Το έργο και η ζωή της Γεωργίας της Μάνιου όπως είναι φυσικό παρουσιάστηκε μαζί με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων, τον Σύλλογο στον οποίο υπήρξε πρόεδρος η Γεωργία και αποτελείται από φίλους, συναδέλφους και συνεργάτες της που είναι περισσότερο αρμόδιοι να τα παρουσιάσουν και να τα αναδείξουν και όπως είδαμε το έκαναν με πολύ ωραίο τρόπο.
Έτσι φτάσαμε στο τέλος της σημερινής εκδήλωσης που ελπίζω κάτι να πρόσθεσε στην τοπική μας κοινωνία, στην δυνατότητα να λειτουργούμε όλοι μαζί να αναγνωρίζουμε τις δυνατότητες μας και να χαράζουμε νέους δρόμους όπως έλεγε και η Γεωργία.
Σε τέτοιους δρόμους θέλουμε να βαδίζουμε και σας καλούμε και εσάς σε αυτό το ταξίδι.

Τα ποιήματα με την σειρά που παρουσιάστηκαν ήταν
Και ήρθα, από την  Συλλογή Ενδεχόμενο,
Εξομολογούμαι, από την  Συλλογή Μαζί,
Απόψε θα φύγω, από την  Συλλογή Ενδεχόμενο,
Και τάζω, από την  Συλλογή Ενδεχόμενο,
Είδα το φώς,    από την  Συλλογή Μαζί,
Με προθέσεις ανάμεικτες από την  Συλλογή Ενδεχόμενο,
Στους καιρούς της διάλυσης από την  Συλλογή Μαζί.